Excuses are useless, results are priceless.
Rebecca liet gniffelend een veelzeggend plaatje op buienradar zien. Boven noordelijk Nederland zag het grijs en blauw. En dat blauw sloeg op een wel zeer regenachtig centrum binnen het geheel. Nou ja, eerst maar een tweede kop koffie. We hadden nog even de tijd.
Had ik in Leeuwarden bij Niels drie Ierse setters die bij me op schoot wilden. Hier bij Remco en Rebecca duwden twee jochies elkaar opzij om de nodige aandacht te vragen.
Op een gegeven moment was het tijd om naar Dronten te rijden. Deze keer zou ik de run met Remco samen lopen. Hij was er overigens dit jaar ook al bij in Den Helder maar liep toen veel sneller dan ik. De afgelopen tijd had hij weinig getraind dus deze loop zou hij wel wat langzamer moeten pakken. Mijn lange duurlopen zijn niet wat ze geweest zijn, en bovendien had ik er een paar gemist. Ook ik moest rekening houden met een stapje minder. Bovendien, mijn missie was lekker onafgebroken doorlopen. Met een goed gevoel.
Excuses are useless…
jaja, maar eenmaal in Dronten dacht ik wel even, “Martin waar begin je aan!” Regen en koude wind. Ik zou natuurlijk ook de 10km kunnen gaan lopen. Maar zo zit ik nou net niet in elkaar. En Remco ook niet.
In de kleedruimten kwam ik warempel nog twee DEM atleten tegen, Agnes en Rob. Hoe ze op de vraag kwamen weet ik niet maar op “wie is de haas” wezen Remco en ik elkaar aan. In het startvak voeld ik geen regen. En terug kijkend…Heeft het eigenlijk wel geregend? Meteen de eerste km liep lekker. Ik keek op mijn Garmin en bedacht me dat dit niet een tempo was wat ik zou kunnen volhouden. We probeerden het toch. We, inderdaad. Remco bleef bij me. En ik hield het vol tot aan de 10 km. Daarna zakte ik iets af maar die 10km had me eigenlijk al de nodige boost gegeven. Mijn loop kon niet meer stuk. Het liep lekker. Punt uit!
Twee maal 10 is 20. En een halve marathon is 21km. Er was dus een lusje bij bedacht en dat hebben we geweten. Vanaf km 15 moesten we even flink tegen de wind in lopen. Toch hielden we vol. Het herstel kwam sneller dan ik zelf verwachtte. Bij km 19 drong tot me door dat ik nog wel wat over had. Ik begon aan te zetten. Remco piepte even maar bleef wel naast me.
Dit is wat bij me hoort. Zo loop ik. Aan het eind weer even los gaan. Bij de finish stond Eric ons op te wachten. Leuk! Ën, wie was nu de haas?” Weer wezen we elkaar aan.
Wat was ik opgetogen over deze halve marathon. Geen pr, maar wel gewoon lekker doorgelopen. Met een goed gevoel de finish over.
Results are Priceless!
Leuk verhaal Martin.
We hebben nog wel gekeken of we bekende zagen , maar helaas niet gezien.
Groeten van R.J. & A. de Jong
Martin het was me een genoegen om naast je te mogen lopen.
En voor de duidelijkheid jij was de haas 😉
Zo zie je maar weer, wind en regen deren niet, zodra je lekker loopt zoals lopen bedoelt is 🙂
Goed om te lezen dat het lekker ging Martin. Omstandigheden waren niet ideaal. PR is niet belangrijk. Komt vanzelf wel weer.
Fijne dagen Martin en een gezond en blessurevrij 2014
Top Martin. Zo hoort lopen te zijn. Eerst genieten en dan komt de rest vanzelf. Mooi.
Ik wens je nog een goed uiteinde en een gweldig 2014.