De 10 em van Schagen is mijn loopje, mijn graadmeter, net ls de halve marathon van Spijkenisse. Op die momenten wil ik even testen hoe ik ervoor sta.
Vorig jaar was ik weer heel enthousiast uit Schagen gekomen. Mijn enthousisasme was kennelijk aanstekelijk. Heidi wilde op deze afstand debuteren. In Schagen. Al trainend voegde Peter deze loop aan zijn agenda toe om haar te kunnen hazen. Een paar weken geleden meldden Dave en Marnix zich ook voor deze loop. Leuk!
Het was de afgelopen week behoorlijk warm. Donderdag liet ik mijn loopje maar schieten. Lopen bij 29 graden is niet echt mijn ding. De deskundigen op het gebied van het weer beloofden dat de tweede helft van Zondag niet zo warm zou zijn. Geen vuiltje aan de lucht dus. Tijdens de training van Zaterdag, in de duinen, liep ik bewust niet mee maar pakte de fiets. De lopers hadden daar geen hinder van, en ik spaarde mezelf. Redelijk goed voorbereid zou je denken….
Het lopen op zich begon lekker. Een maandje geleden had ik in Zaandam net onder de 5’00″per km gelopen. Dat ging toen met kou en behoorlijke wind tegen. Hier in Schagen, tenslotte mijn graadmeter, wilde ik daar nog wel wat onder gaan zitten. De eerste drie kilometer ging dat prima. En het schoot door mijn hoofd dat dit ook goed was vol te houden. Maar nee, ik voelde de krachten per kilometer wegvloeien. Het zat er niet in. Oorzaak? De warmte. En niets anders. Lopen met de zon op mijn kop, bij deze temperaturen is voor mij niet weggelegd. Het parcours kennende besloot ik al vrij snel om dan bij de afslag van de tweede grote ronde niet rechts, maar linksaf te slaan. Terug naar Schagen, naar de finish. Dan zou ik met 10 km ongeveer thuiskomen. Enkele keren moest ik zelfs wandelen omdat ik anders onderuit zou zijn gegaan. En dat is het mij echt niet waard. Nooit.
Over de finish keek ik even op mijn klokje. Nog even wachten en Dave en Marnix zouden binnen denderen. Die hadden plannen voor 1.07.00… Op een gegeven moment tikte Dave op mijn schouder….”ben je ook uitgestapt?”
Onafhankelijk van elkaar hebben Dave, Marnix en ik hetzelfde gedaan; de loop afgekapt. Ik ging me boven omkleden en daar hoorde ik van meer lopers dat zij hetzelfde hadden gedaan. Ach die arme Heidi! Debuteren en dan dit..
Maar Heidi, met ondersteuning van Peter, zette door en heeft in mijn ogen een mooi debuut gemaakt op deze afstand. Grote klasse!
martinvannoort 