Texel halve marathon 2017

Waar zal ik beginnen?

Den Helder maar. De weg ernaartoe was door een klein mistig wereldje. Wat mij betrof was dat voor de rest van de dag een prima zaak geweest. Maar zo zou het niet blijven.

Na de gebruikelijke kop koffie en een broodje ergens in Den Helder gingen we met onze groep richting de boot. Een traditie is dat we met de hele groep even ergens op de foto gaan én ik wil graag even met mijn ‘broertje’ op de foto.

Cor stelde voor om op de boot wat meer naar voren te lopen. Alle voorgaande edities hadden we wat achterin gestaan. Dat is gedurende de eerste 5 km niet echt fijn lopen. Vrij druk op het parcours. Goede zet. We liepen 12 km lang heerlijk richting het strand. Gemiddeld, schat ik, op 5’15” per km. Prima vol te houden. Maar het strand gooide voor mij ook dit jaar weer behoorlijk roet in het eten. Noem het zo je het noemen wilt, hoog water, mul zand, what ever. Mijn tempo zakte als een baksteen. Daar kan ik op zich nog wel mee leven, maar het ging er ook echt ten koste van mijn loopplezier. En vooral van mijn energie. Het strand af, wandelend, zoals nagenoeg iedereen om mij heen, was een crime. Ik kon daarna niet meer de draad oppakken. Mijn tempo beef op 5’35″hangen. Het was dan maar zo. Geen probleem. Een bericht van Barry zat nog in mijn hoofd. “gewoon lekker lopen en finishen”. Niet verkeerd. Die modus moest ik ook maar gaan opzoeken.

Ergens tussen de 18 en de 19 kreeg ik last van de warmte, mijn hartslag was te hoog naar mijn zijn. Liever niet, en voor wat betreft de benen had het niet gehoeven, maar ik besloot op dat moment even 100 meter te gaan wandelen. Precies op dat moment tikte Barry op mijn schouder. Daarmee werd het denk ik niet eens 100 meter. Samen maakten we de laatste kilometers vol. Pratend. En eigenlijk ook weer van het lopen genietend.

Het is niet mijn beste Texel loopje, maar zeker ook niet de slechtste.  Mijn beste tijd staat op 1.41.37 , in mijn herinnering kwam ik toen ook met een brede grijns over de finish. Mijn minst goede Texel was in 1.58.25.

Het blijft de mooiste halve marathon die ik ken.

Advertenties

Read Full Post »

Texel here I come

Zachtjes tikt de regen…

Nou, zachtjes, zaterdagochtend hoorde ik het behoorlijk regenen. Gelukkig had ik geen dienst bij de duinloopgroep. Maar wacht eens, ik propageer altijd dat je met regen ook kan lopen. Dan moet ik natuurlijk niet zelf in mijn mandje blijven liggen.

Dus zwiepte ik om zeven uur mijn benen over de rand van het bed. Maar, het klonk wel erg heftig buiten. Nou ja, het was nog geen negen uur. Toch besloot ik maar om eerst die boodschappen in huis te halen. Daarna zou ik toch echt gaan. Geen getalm, geen getwijfel. Minder regenen deed het niet. De boodschappen ruimde ik op en ik liep meteen naar boven. Omkleden en hup, naar buiten. En ja, als ik dan eenmaal loop; de mopperkont, niets aan de hand. Het liep heerlijk.

Ergens in de polder fietste Jaap me tegemoet. Altijd leuk die man tegen te komen. Hij zwiepte zijn handen de lucht in. “Lekker weertje hè Martin!”

Voor de eerste halve marathon van Texel stonden we in de stromende regen op de boot te wachten. Waar waren we aan begonnen? Maar toen de klep van de boot eenmaal openging op Texel, liepen we in het zonnetje het eiland op.

Vandaag bootsten we met een groepje Texel na. Na een aantal kilometers verharde weg snelden we het strand op, in Heemskerk gingen we er weer af om nog even lekker door te lopen. 10 em in the pocket, net als de damlopers vandaag 🙂

Bij een van die eerste edities van deze prachtige Texel halve marathon zaten Tante Ina en ome Jan ergens pontificaal op meegenomen tuinstoeltjes aan het eind van een weg. Ze konden alle lopers op hun af zien komen rennen voor die naar Den Burg afbogen. Ome Jan was trots denk ik. Een halve marathon. Op Texel. Zijn eiland. Mensen zien rennen, zwoegen, of genieten op het mooiste waddeneiland wat er is. Hij zag mij al van ver en hij zwiepte zijn armen omhoog. Ik weet echt niet meer wat hij riep maar zijn gezicht sprak boekdelen. In elk geval ging ik daar harder lopen. Vol passie aangemoedigd. Helaas is ome Jan er niet meer. Komende zondag loop ik daar mijn 11e Texel halve marathon. Die ga ik voor hem lopen. Op zijn Texel!

 

 

Read Full Post »