Dirk Jan informeerde zaterdag in de duurloop-appgroep of er zondagochtend nog gelopen zou gaan worden. Uh, ja, en net daarvoor had ik bedacht dat we wel een stukje strand zouden kunnen meepikken.
We spraken af 9 uur in Wijk aan Zee te gaan starten, al snel kwamen er aanmeldingen van Frank, Masja en Jeroen binnen. Gezellig!
In Wijk aan Zee werd ik ietwat glazig aangekeken. Ga je echt naar strand?? Op mijn ja keken vier lopers mij aan als scholieren die op schoolreisje mogen. Tja, ik heb een bepaalde reputatie. Ga je met Martin mee, dan kom je niet op het strand terecht. Nou, dat is niet helemaal waar. Maar, een beetje klopt het wel. Met hoog water vind ik echt geen lolletje om daar te jakkeren.
Dat was zondag niet het geval. Het werd een cadeautje. Al binnen 500 meter mompelde Frank: “wat een top idee”. Onze Limburgse Masha is niet zo van het mompelen, haar konden ze in Heemskerk al horen: “het lijkt wel vakantie!” Geef haar eens ongelijk. De lucht, de geur, de ruimte, het vlakke strand, niet al te warm weer, windje in de rug…Alles zat mee. Mijn plan was om niet bij Heemskerk (na 3 km) eraf te gaan, maar de afgang tussen Heemskerk en Castricum. Dat is dan weer 3 km verder. Het zou dan 6 km over strand betekenen. Frank mompelde al niet meer. “Dit houd ik wel vol tot Den Helder! We gaan toch wel door tot Castricum?”
Ik sputterde nog wat tegen, we moesten tenslotte ook nog terug en bij mij zat ca 16 km in het hoofd. Volgens Frank was afgang Castricum na het stille strand maar een kilometer verder. Nou goed dan.
Tijdens het lopen siste hij me nog in mijn oren…’ga je me uit de groep verwijderen?”
Nee, blokkeren!
En passant trouwens maakte hij zich nog uit de voeten om een vrouw te verrassen met een innige omhelzing. Het bleek geen willekeurige dame te zijn, maar zijn vriendin…
Goed, bij Castricum hadden we er dus 7 km strand op zitten. Een record voor mij. Een record geldt alleen als het officieel is, klopt. Leuk blijft het!
Masha riep nog maar eens : “het lijkt wel vakantie, had ik dat al gezegd?”
De terugweg ging door de duinen, over de verharde weg. Strand had veel mentale energie gegeven. Het was heerlijk. Maar fysiek had het ook weer het nodige gevraagd. Na een km of 16 werd het zwaar.
Toch, geen halve seconde spijt!
Dirk Jan perste er voor hemzelf nog een ander record uit hemzelf. Een afstandrecord. Hij liep de 21,1 km vol.