Het meest lastige blijft bij deze loop het inschrijven. Daartoe moet je diep in de nacht paraat zitten voor de computer. Als je zoals ik om 4 uur je bed uit moet is dat geen optie. Maar ik mag me gelukkig prijzen met loopmaatjes die het met plezier voor mij willen doen. Zo kon het gebeuren dat ik vandaag van start kon gaan tijdens de 12 editie van deze hele mooie halve marathon. En ook nog eens voor de 12e keer.
In de auto mompelde ik nog dat dit misschien wel de laatste keer zou kunnen zijn. Volgend jaar maar weer eens iets anders.
We waren weer met een behoorlijke groep aanwezig daar in het winderige Den Helder.
En zoveel lopers je op de foto ziet, zoveel smoesjes hoorde ik zo links en rechts voorbijkomen:
Ik doe rustig aan hoor! …Vanzelfsprekend Peter!
Ik heb gisteren een feestje gehad dus…Natuurlijk Cor.
Ik heb veel te weinig getraind…Ik snap het Cindy
Ik heb geen duurlopen gedaan….Alle begrip Joost.
Wat? 1.30? Dat red ik nooit. Ik zal blij zijn met 1.50…Of course Andy (werd 1.46)
En ikzelf dan? Afgezien van een mooie 10 em in Zaandam heb ik dit jaar wat tegenvallende wedstrijdresultaten. De duurlopen wilden niet goed lukken. Met die hoge temperaturen deze zomer kwam ik niet eens aan een fatsoenlijke duurloop toe. De laatste twee maanden loop ik weer als een speer. Maar een snelle halve marathon leek toch iets te hoog gegrepen. Met Cor samen besloot ik om voor lekker lopen te gaan. Vlak en fijn lopen. Meer niet.
Ik kan zeggen dat het ook zo is gegaan. We zetten niet te hard in, en wisten dit goed vol te houden. Zelfs op het strand, mijn grootste struikelblok, zakte het tempo niet eens zo heel ver weg. En na die ellendige strandafgang (die ik maar gebruikte om wandelend een gel te nemen) kon ik redelijk snel het tempo weer oppakken. Dit gaf mij wel een kick. Onderweg meldde ik het ook aan Cor, er was nog geen dip geweest. En, op 17 km mocht die van mij ook wel wegblijven. Vorig jaar, moest ik diverse keren na dat strand wandelen omdat ik het rennen niet kon volhouden. Mensen die mij goed kennen en dichtbij mij staan weten inmiddels de oorzaak. Nu kon ik blijven rennen.
Zou ik dan niet gewoon ergens de pin op mijn neus krijgen? Nee hoor. Het bleef tot de finish aan toe lekker gaan. Dit was een loopje om van te genieten. En dat heb ik ook met volle teugen gedaan.
Volgend jaar niet? Nou, dat neem ik terug. Dit is te mooi, te leuk, te fijn om te negeren.
Weer volop genieten! Die woorden, daar hou ik van 👍🏻😃