Heel veel neuzen staan naar Egmond gericht dit weekend. Daar is niets mis mee, maar het is niet mijn type loop. In de eerste plaats te massaal, en niet te vergeten, voor mijn loopplezier, veel te veel strand.
Coach Henny mailde rond dat er in Woudenberg een 10 em werd gelopen. Kijk, dat is mijn afstand. Een mooie omgeving, niet grootschalig en..de agenda was nog leeg voor januari.
Tijdens het lopen in de duinen vorige week haalde ik Debbie nog over mee te lopen. Ze moest er nog even over denken, maar nog voor ik de kans had mijn maatje Cor (haar man) in te schakelen was het daar aan de keukentafel al ter sprake geweest. Deb ging mee. Mét man en kinderen. Erg leuk!
Woensdag had ik Henny nog aan de lijn, hij kwam met de vraag wat of mijn plannen waren. Schoorvoetend bekende ik dat ik in elk geval wel iets sneller dan ik Spijkenisse wilde gaan lopen. Daar liep ik gemiddeld 4’57” tijdens de halve marathon. Nu met 10 em zou ik wel iets vlotter willen. “Prima, dan kunnen we samen lopen” en daarmee was de weg terug afgesloten. Ik moest er aan geloven.
Nog voor de wedstrijd probeerde ik Henny iets te temperen. Het is voor mij wel erg prettig om iets rustiger op te starten.
“We gaan meteen op 4’50” weg en..”
Ok. Duidelijke zaak. Henny had de regie in handen en die zou hij ook in handen houden. Een prima haas uit de school van Team Vroem. In Spijkenisse had ik dat ook al ervaren. En ook deze keer…er werd een plaats links achter hem aangewezen, of rechts, afhankelijk van de wind. Wilde ik te snel dan werd ik terug gefloten. En vooral…hij sleurde mij mee. Na de 10 km had ik toch wel even een keer een dip.
“de batterij is leeg”
Daar wilde Henny niets over horen. Doorlopen. Zo ver is het niet meer. Die batterij is niet leeg. Dat denk je maar. Anders zou je nu niet lopen. Doorzetten. Etc etc.
Er was geen ontkomen aan. Lopen en doorlopen. Meine gute, 10 em is mijn afstand maar wat duurden die laatste 3 kilometers lang!
Geen pr gelopen, maar dat had ik ook zeker niet in het hoofd. Wel met 1.15.58 over de eindstreep en daar ben ik heel erg blij mee. Continu net buiten mijn comfortzone gelopen. En dat is wel een keer goed.
En dan Debbie. Haar debuut op de 10 em. Ik had haar ingepeperd dat ze dit makkelijk kon lopen. Immers, die zwarte route, 17 zware kilometers, liep ze onlangs ook mee. Ze stelde voor zich zelf het doel dit in anderhalf uur te doen. En dat deed ze ook. En zoals ik haar op de finish af zag komen lopen…Klasse!
pr 10 em – Schagen 2013 – 1.14.39
10 em Woudenberg 2016 -1.15.57
Het heeft niets met lopen te maken maar de jongste (nog geen 2 jaar) van Cor en Deb, achter in de auto zat zo lief te kijken en te zingen met een glimlach op dat smoeltje. Ik in mijn onnozelheid: “ben je nog lief?”
Suus met een bloedserieus gezicht: “Nee ik ben niet lief, ik ben Suus”
Misschien dan net geen PR maar tóch een hele mooie tijd! Gefeliciteerd ermee en heel veel loopplezier het komende jaar 🙂
Een hele mooie tijd topper. Goed bezig 👍
Mooie tijd hoor en leuk geschreven!
Gefeliciteerd! Ik was er ook en was iets eerder binnen en ook geen (M55) PR voor mij deze keer.
Goed gelopen! En grappig om over Henny te lezen (ik ken zijn naam van Michiel den Hollander die bij hem traint) Zelf heb ik Egmond wel gedaan en vond het zwaar maar ook mooi. Deze run klinkt ook goed: ik houd m in mijn hoofd!