Door blessureleed moesten Niels en Bart afhaken, anderen waren op vakantie of hadden bezigheden met hun gezinnen. De vorige keer deden we een intensieve interval. Acht maal vier minuten goed aanzetten. Dit keer wilde ik langer lopen, de sneller te lopen tijd langer maken en op de verharde weg blijven. Op de verharde weg is het gemakkelijker om controle over de snelheid te houden én om elkaar in het oog te houden. Vanwege verschillen in tempo zouden er bij voorbaat twee groepen op pad gaan. De mannen waar ik vorige week al mee had gelopen willen de marathon proberen te gaan doen in 4 uur. De anderen (Ron, Michel en ik) in 3:40.
Op het laatste moment kwam René Schoen nog aan zeilen. Hij had zich via een mail al aangekondigd. Mijn programma was bekend. Er was geen groep waar hij, zo snel als hij is, bij zou passen. Het maakte hem niet uit. Hij liep mee voor de fun en zou zich bij de 1e groep aansluiten. Degene die dit gelooft, kent René niet. René loopt als een gazelle. Hij stoof ons voorbij om even heel in de verte iemand in te halen en dook even later weer achter ons op. De man is wel erg snel. “Dat kunnen jullie ook!” kregen we later te horen.
Het parcours was weer door de duinen van Heemskerk (èn deze keer Castricum). Op het programma een soort extensieve interval. Dus langer in een versnelling lopen, maar een wat lichtere versnelling. Ik koos er voor om de groepen in hun beoogd marathon tempo te laten gaan. Beurtelings zou een ieder het tempo aangeven en de tijd in de gaten houden. Dat ging prima! We begonnen aan 5 x 8 minuten, het zouden later, in overleg 6 x 8 minuten gaan worden. Na elk blokje van 8 minuten hergroepeerden we ons zodat we bij elkaar zouden blijven. De pauze was telkens 4 minuten.
Ergens in een boek over trainingen had ik iets gelezen over een intermezzo tijdens een training als deze. Ik zou het bijna vergeten toen de anderen mij er aan herinnerden. Dat was ook zo! Het kwam op het juiste moment, namelijk na 2/3 deel van het programma. Zo had ik het ook in het hoofd.
Ik zocht een geschikt punt om er aan te beginnen en ik liet de groep drie keer een stukje lekker voluit gaan. Op 80% had ik gezegd. Dat werkte dus niet. Ik wilde het even niet toelaten dat iemand me zou inhalen. René had dat makkelijk kunnen doen trouwens maar die hield zich in. Het effect hierna was, toen we verder gingen met onze loop, dat het marathon tempo erg gemakkelijk aanvoelde.
We hielden een km of 7 over na onze loop opdracht. Deze vulden we in door gezamenlijk op een rustig tempo het af te maken. Ron wilde 25km op zijn lijstje kunnen zetten. Hij verzon er een een lus bij, of liep even verder naar voren, of juist weer verder terug. Voor de rest moet het eind totaal ongeveer op 23,5km zijn gekomen. Waarvan dus een aardig gedeelte op marathon tempo.
Ik vond het weer erg leuk om met deze groep te trainen. Allemaal liefhebbers,en leuke loopmaatjes!
Edwin, Michel, Onno, René en Ron, bedankt!
Lekkere training Martin. Jammer dat ik er niet bij kon zijn. Als ik weer wat meer km kan maken dan loop ik graag een keertje mee.
Dit was voor mij een supertraining, alles voelde goed, leuke mensen en toch even bikkelen. Alles zat erin, heerlijk. De Intermezzo was een leuke en welkome afwisseling van het duurlopen. Dat je niet ingehaald wilde worden viel me wel op ja 🙂 Nogmaals ik heb het erg naar mijn zin gehad en kijk al uit naar de volgende keer. Tot over één maand Martin!
Martin je bent lekker bezig nog een paar weken dan mag je weer trainen voor Amsterdam ik ben even in de lappenmand hamstring doet auw tot gauw.
groetjes Gé Sinnige
Mooi stukje weer Martin, zie ook dat de mannen er plezier in hebben, het zou best zo kunnen zijn dat ik ik in A’dam meeloop, hier in huis is iemand die de 1/2 misschien gaat lopen en dat ik dan de hele ga lopen, dus wie weet gaat ik mee.
:)) Groet, Ton
Zo te lezen weer een pittige duurloop achter de kiezen. Met een groepje gaat het net even iets beter. Gaat zeker goed komen in 020.